از فحش هم برایمان بدتر است و وقتی هم که قصد پرداختن به کارهای فرهنگی را داریم با مشکلات عدیده ای روبرو هستیم. از وجود یک استراتژی مدون و علمی در شهرستان، استان و کشورمان نا امید هستیم چرا که وقتی  نوبت به حل مسئله حجاب میرسد و کار فرهنگی می رسد منابع مالی محدود می شود و یا هر کس ساز خودش را میزند و سلیقه ای کار میکند. این مسئول فرهنگی و آن یکی مسئول هم اصلا قائل به وجود مشکل بدحجابی در کشور نیست و همه چیز را خوب میبینید.صدا و سیما هم که با خودش رودربایستی دارد چه برسد به بیننده! پس ما می مانیم تک و تنها. ما هستیم و چندرغاز بودجه و این همه مشکل فرهنگی . خب حالا میخواهیم با همین شرایط کار کنیم. برای نمونه در این راستا برای دانشجویان کتاب معرفی و یا توزیع میکنیم، نشریه منتشر میکنیم و سایت معرفی میکنیم و میبینیم متاسفانه میلی برای مطالعه وجود ندارد و دانشجویان اصلا حوصله خواندن متن های بیش از 5خط را ندارند چه برسد به مقاله و کتاب.میرویم سراغ راه بعدی و جلسه سخنرانی و همایش برگزار میکنیم ولی متاسفانه استقبال نمیشود. روش بعدی را پی میگیریم و تریبون آزاد و میزگرد تشکیل میدهیم ولی باز هم خبری از استقبال نیست،گویا کسی تمایل به فکر کردن ندارد و همه عاشق تقلید از مدلهای جدیدتر و برهنه تر و تابلوتر پوشش هستیم. کاش خواندن کتاب و مقاله دینی و فرهنگی که قرار است آخرت ما را بسازد برای ما به اندازه یک کتاب درس 200 صفحه ای دو واحدی ارزش داشت تا آن را با دقت میخواندیم.

اميد بخشترين آيه قرآن در داستان جالبى از حضرت على(عليه السلام ) به اين مضمون نقل شده است كه روزى رو به سوى مردم كرد و فرمود: به نظر شما اميد بخشترين آيه قرآن كدام آيه است ؟ بعضى گفتند آيه"ان الله لا يغفر ان يشرك به و يغفر ما دون ذلك لمن يشاء"(خداوند هرگز شرك را نمى بخشد و پائين تر از آن را براى هر كس كه بخواهد مى بخشد)

 زنده نگه داشتن یاد و نام و راه شهیدان راهبرد حقیقی ملت ایران برای تحقق اهداف والای انقلاب اسلامی و عزت و سرافرازی ایران عزیز است.

از بیانات امام خامنه ای (۱۳۸۳/۰۴/۱۶) 

بعد از شهدا چه کرده ایم … ؟؟؟

مسجد در فرهنگ اسلامى جایگاه ویژه اى دارد . اعتبار و اهمیتى که اسلام به مسجد داده است به هیچ نهادى نداده و مسجد را خانه اى براى خداى لامکان معرفى کرده ، خانه اى از آن خدا که براى مردم است  .و لذا مى بینیم پس از هجرت پیامبر خدا به مدینه ، اولین بنیادى که نهاده شد ، مسجد بود ...

چه کسی می داند جنگ چیست؟ چه کسی می داند فرود یک خمپاره قلب چند نفر را می درد؟ چه کسی می داند جنگ یعنی سوختن، یعنی آتش، یعنی گریز به هر جا، به هر جا که اینجا نباشد، یعنی اضطراب که کودکم کجاست؟ جوانم چه می کند؟ دخترم چه شد؟ به راستی ما کجای این سوال ها و جواب ها قرار گرفته ایم؟ کدام دختر دانشجویی که حتی حوصله ندارد عکس های جنگ را ببیند و اخبار آن را بشنود، از قصه دختران معصوم سوسنگرد با خبر است؟ آن مظاهر شرم و حیا را چه کسی یاد می کند که بی شرمان دامنشان را آلوده کردند و زنده زنده به رسم اجدادشان به گور سپردند. کدام پسر دانشجویی می داند هویزه کجاست؟ چه کسی در هویزه جنگیده؟ کشته شده و در آنجا دفن شده؟ چه کسی است که معنی این جمله را درک کند: نبرد تن و تانک؟! اصلا چه کسی می داند تانک چیست؟ چگونه سر 120 دانشجوی مبارز و مظلوم زیر شنی های تانک له می شود؟

 بعضی را به بد نامی. بعضی آدم ها را به گمنامی می شناسیم و بعضی ها را هم، اصلن نمی شناسیم. همیشه چشممان به پر رنگ ها عادت دارد و نسبت به کمرنگ ها غریبه است. آن ها که های و هوی دارند را می شناسیم و آنها که سر به توی دارند را نه. آن ها که قیل و قال دارند را می شناسیم و آن ها که پر و بال دارند را نه.

همیشه تا چیزی را داریم به اهمیتش آگاه نیستیم و قدردانش نبوده ایم، اما آنگاه که از دستش می دهیم، انگشت افسوس به دهان می گزیم و در حسرت یک لحظه بدست آوردن دوباره اش هستیم. اما دریغا که بعضی کاستی ها را دیگر به هیچ قیمتی نمی توان جبران کرد. این موضوع در قبال اموال و سرمایه مان هم صدق می کند و نه تنها همین موارد، که در قبال اندیشمندان و عالمان و عارفان و هنرمندان و خدمتگذاران کشور هم صادق است.

اگر میت باشم. اگر سید نباشم، اگر اهل سواد نباشم. اگر سیلی نخورده باشم. اگر سرنوشت ایامم را، بدست تقویم نسپرده باشم. اگر مرد نباشم، یا اگر اهل درد نباشم، حتی اگر کمر درد نگرفته باشم؛ از کدام لرز ِ«صدا» و از کدامین اندوهِ «سیما» باید بدانم، که وقتی «فـ...» می گویی، سر دو راهی «فرحزاد» و «فاطمیه» با سه سوت، تا کجا بروم؟ نکند همان اول دوراهی مردد شوم؟

 گر کارشناسان اداره هواشناسی همگی رفته باشند سیزده بدر، از کجا بفهمیم که دل این آسمان برفی ست یا بارانی؟ چطور بفهمیم رنگ چشم ابرها نقره ای فام است یا سرخ باور؟ چطور «هفت» را از «سین» هایش جدا کنیم، چطور «خنده» را، بر سر «بازار» لودگی حراج کنیم. چطور سبزینگی سفره های رنگی را، با سیاهه های سفره غم عوض کنیم؟

مستکبران جهان و کشورهایی که در راسشان آمریکا و انگلیس و سگ مزدورشان ر‍‍‍ژیم غاصب صهیونیستی است پس از پیروزی مردمی انقلاب اسلامی به مقابله با معیارهای اصیل این انقلاب پرداخته اند. انقلابی که در همان شعارهای اولیه اش اسلام و تشیع تجلی داشت. مردمش برای یک واژه واحد انقلاب کردند و آن اسلام بود؛ آحاد ملتش کشوری را می خواستند که قوانین اسلامی و شیعی در آن اجرا شود؛از بیگانگان و استعمارگران بی نیاز باشد. فلذا با رهبری مدبرانه و شجاعانه امام روح ا..(ره) پا به میدان گذاشته و نظام شاهنشاهی و سلطنتی را که مزدور آمریکا و انگلیس بود و براساس امیال سودجویانه آنان اداره می شد را سرنگون کردند و خواستار دولت و حکومتی اسلامی بر مبنای حکومت امیر مومنان علی(ع) شدند، که با خواست خدا و لطف انبیاء الهی و رهبری معمار کبیر انقلاب به هدف خود رسیدند.

نوشیدن آب شور تشنگی را بیشتر می کند

این لذت، عادی شدنی نیست

وقتی از پله های ایستگاه مترو بالا آمد و وارد خیابان شد، به چشمان و چهره ی مردان و پسرانی که در مسیرش ایستاده و یا در گذر بودند توجه کردم.همه او را نگاه می کردند، آن هم با دقت تمام. این ها همان مردان و پسرانی هستند که هر روز و هر ساعت در همین خیابان ها بارها و بارها یک چنین تصاویر و صحنه هایی را دیده اند، اما باز هم با دقت تمام به بدن این خانم که با یک لباس تنگ و بسیار نازک پوشیده شده بود خیره شده بودند.

میگن اولین حرف عشق «عین « است. فقط به جرم این که اولین حرف علاقه است. اما علاقه از چی ناشی میشه؟ از محبت.... پس اولین حرف عشق «میم « است نه عین . محبت معرفت رو با خودش داره. به قول منطقیون معرفت زیر بنای محبت است. اگر ما کسی رو نشناسیم ، چه طور میخواهیم دوستش داشته باشیم.

اما دومین حرف عشق رو «شین» میگن چون علاقه ها شدیده ، اما حتما اشتباه میکنن، چون دومین حرف «ها» است. چون محبت آدم رو هوایی میکنه. به قولی بیچارش میکنه، فکر و ذکرش میشه معشوق. امر، امر او، اما اغلب ما مخالفت میکنیم. 

اما سومین حرف «قاف» است. شاید این یکی رو اشتباه نکرده باشن، از قدیم گفتن « القلب حرم ا...» اما منطور ما قلب صنوبری نیست که گاهی؟ آبروی آدمو پیش ممعشوق میبره. بلکه منظور دله، بله عاشقی کار دله. پس سومین حرف عشق «دال» است.وقتی که کسی رو خوب شناختیش و دوستش داشتین اون وقت از روی احساسات هواییش میشین، بعد هم دلتون رو میدین به اون. اون میشه آقا، شما میشین بنده. اون میشه مولا ، شما میشین غلام.

اما تا حالا باید حرف چهارم رو فهمیده باشید. بله آن وقت که دلدارش شوی ،یارویاور امام زمانت میشی.حرف حساب یک کلامه: اگه میخوای عشق تو چهارتا حرف داشته باشه بعد از این دیگه قلب آقاتو ناراحت نکن..حالا اگه موافقی  بگو یا مهدی ادرکنی(عج)

منبع:آژیر

در تعریف تهدیدات نظام جمهوری اسلامی ایران که از طرف استکبار جهانی اعمال میشود،میتوان سه تعریف ارائه کرد:

1. تهدید سخت: که در قالب حضور نظامی امریکا در کشور های همسایه ایران و در بعضی کشور ها مثل افغانستان که مرز مشترک گسترده ای با ایران دارد تحت عنوان پیمان ناتو با فرماندهی امریکا می توان از آن نام برد.

2. تهدید نیمه سخت: که در غالب تحریم ها و کارشکنی در امور سیاسی و اقتصادی  و ترور نخبگان و دانشمندان هسته ای و ایجاد چالش های منطقه ای در دیپلماسی کشور میتوان از آن نام برد.

3. تهدید نرم: که اصلی ترین تهدید نظام جمهوری اسلامی محسوب میشود و بنا به اذعان مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای میدان اصلی مبارزه ملت بزرگ ایران با استکبار جهانی در این عرصه رقم میخورد.

روز به روز مایه افتخار فرهنگ وهنرمملکت به سوی کجا میرود!هرروزراه فرهنگ مملکت کج تر میشود که راست تر نمیشود هرروزبر روی پرده سینمایکی از واجبات مملکت رابه سخره میگیرید یک روز بسیج راوروزدیگروظیفه امربه معروف را!حسینی به کجا میروی چنین شتابان!وزیر به اصطلاح ارشاد هر روز در دربار جنابعالی شاهد رخداد فرهنگی که تمایل به غرب ان بیش از حد است را مشاهده میکنیم.در دل دولت اصول گرا چه اقلام  سینمایی وفرهنگی  منتشر میشودشما که ادعارا به ادای فرهنگی تبدیل کرده ای به کجا فرهنگ مملکت راسوق میدهید بازیگران بزرگ دربار جنابعالی که در88وظیفه زیباسازی محافل جناح فتنه راداشتند چراامروزه سراز فیلم های سیاسی ومخرب علیه نظام و علیه دین سر در می اورند کاری که گلشیفته در بیرون مرز ها انجام میدهد به خدا کمتر از کار کارگردان گشت ارشاد است  خوشا به حال دوران اصلاحات  حداقل در دوران 8ساله یک فیلم مارمولک را منتشر کرد که اثار مخرب ان بسیار کمتر بود جناب وزیر خواب الودگی جنابعالی در وزارت ارشاد مایه خسران فرهنگ مملکت است شما که در دانشگاه به اصطلاح قرانی ودینی درس خوانده اید!چرا!شما بیشتر از انکه درس عموم بخوانید درس قران خوانده اید چر!از شما که به عنوان مایه افتخار دانشگاه نام میبرند چرا خلاف دین وقران عمل میکنید هر روز شاهد فیلم های ازقبیل زندگی خصوصی وگشت به اصطلاح ارشاد وتهران من حراج و....هزاران فیلم دیگر !واز قبیل ان هستیم!

قرن‌ها بعد از رنسانس يعني در سال‌هاي آغازين قرن بيستم برخي از افراد به صورت  مخفيانه جريان « شيطان‌پرستي » را با ويژگي‌هايي همچون گناه‌گرايي ، ‌قتل ، ‌تجاوزات جنسي ، بي‌توجهي به مسائل توحيدي و ... پايه‌گذاري كردند.

اگرچه فطرت خداجوي انساني عاملي بازدارنده در تمايل يافتن تعداد وسيعي از افراد جامعه انساني به اين جريان شده ، لكن استفاده از موسيقي‌هاي جذاب و متنوع ، انجام اعمال خارق‌العاده و دور از ذهن ،‌ تهي‌شدن انسان غربي و عصر جديد از معنويت و اتصال به منبع فيض موجبات گرايش افراد ي را به اين گروه‌ها فراهم آورد.