حضرت علی علیه‏السلام در سیره حکومتی خویش بسیار مراقب بودند تا افراد صالح و شایسته را برای اداره امور انتخاب کنند و کسانی را که لیاقت، شایستگی و برتری بیشتری نسبت به سایرین دارند، برای انجام مسئولیت برگزینند. آن حضرت هرگز اجازه نمی‏دادند والیان ناشایست بر مردم حکومت کنند؛ چنان که همه افرادی را که عثمان بر سر کار آورده بود، از کار برکنار نمودند و افرادی را که شایستگی کافی برای انجام مسئولیت داشتند، بر سر کار آوردند؛ زیرا آنان پست و مقام خود را یا به سبب اشرافیت و یا بازیهای سیاسی به دست آورده بودند. حتی خود معاویه را نیز که از سران قبیله قریش بود، از کار برکنار نمودند.

ای که راه انداختی امروز و فردای مرا!

من نیازت دارم آقا روز محشر بیشتر...

  در پایان این مراسم و پس خاتمه آن، اتفاق جالبی نیز رخ داد؛ امیرعباس ناهیدی داوود آبادی پس از خاتمه مصاحبه در جمع خبرنگاران، به نزد وزیر آموزش و پرورش آمد و به وی گفت «من از شما خواهشی دارم.»

وزیر آموزش و پرورش روی زمین مقابل امیرعباس زانو زد و گفت: «بفرما»

امیرعباس با همان لحن کودکانه اما صمیمی به وزیر گفت «شما که توی هیأت دولت هستید، مواظب «آقا» [مقام معظم رهبری] باشید.»

این جمله امیرعباس برای لحظه‌ای وزیر آموزش و پرورش را تحت تأثیر قرار داد و شاید اصلا آمادگی نداشت که او چنین درخواستی کند و در پاسخ گفت: «ما مخلص «آقا» هستیم؛ من و تو دوتایی با هم مخلص «آقا» هستیم؛ یک «آقا» که بیشتر هم نداریم، داریم؟

امیرعباس با حجب و حیای کودکانه، پاسخ داد: «نه»

منبع:www.afsaran.ir

در سال یازدهم هجرت رسول اکرم (ص) در آخرین سفرحج (در عرفه)، در مکه و در غدیرخم، در مدینه قبل از بیمارى و بعد از آن در جمع یاران و یا در ضمن ‏سخنرانى عمومى، با صراحت و بدون هیچ ابهام، از رحلت ‏خود خبر داد. چنان که قرآن رهروان رسول خدا (ص) را آگاه ساخته بود که ‏پیامبر هم در نیاز به خوراک و پوشاک و ازدواج و وقوع بیمارى و پیرى مانند دیگر افراد بشر است و همانند آنان خواهد مرد. پیامبر اکرم (ص) یک ماه قبل از رحلت فرمود: «فراق نزدیک شده و بازگشت ‏به سوى خداوند است. نزدیک است فراخوانده شوم و دعوت حق را اجابت نمایم و من دو چیز گران در میان شما مى ‌گذارم و مى‌‏روم: کتاب خدا و عترتم، و خداوند لطیف و آگاه به من خبر داد که این دو هرگز از یکدیگر جدا نشوند تا کنار حوض کوثر برمن ‏وارد شوند. پس خوب بیندیشید چگونه با آن دو رفتار خواهید نمود».

● روز «شهدای دانشجو» مصادف با چنین روزی از تقویم تاریخ هجری شمسی می‏‌باشد.
شانزدهم دی‏‌ماه، سالروز شکل‏‌گیری حماسه خونین هویزه توسط دانشجویان پیرو خط رهبری و به فرماندهی دانشجوی شهید، علم‏‌الهدی است. این دانشجویان رزمنده در ۱۵ دی ۱۳۵۹ش، عملیاتی را در هویزه و سوسنگرد آغاز کردند و پیروزی‌های مهمی کسب کردند.
نیروهای اسلام درحالی‏‌که تجهیزات نظامی در اختیار نداشتند، تا آخرین قطره خون به دفاع از سرزمین ایران اسلامی پرداختند، مظلومانه به شهادت رسیدند و حماسه هویزه را آفریدند. به پاس تجلیل از رشادت‌های دانشجویان مسلمان پیرو خط امام (ره)، به‏‌ویژه شهید علم‏‌الهدی، شانزدهم دی، روز «شهدای دانشجو» نام گرفت.

منبع:http://www.afsaran.ir/

رزمنده مجازی

حضور مردم در ۹ دی ماه به معنی دفاع از هیچ حزب و گروه و جناحی نبود. برخلاف راهپیمایی ۲۲ بهمن و روز قدس که گروه های مختلف با برافراشتن یک پرچم و با درج نام خود”با فونت درشت” در زیر این پرچم به دنبال خودنمایی هستند، در نهم دیماه شاهد حضور خالص مردم و بدون هیچ چشم داشت حزبی و گروهی بودیم.

* در نهم دی ماه کسی برای حمایت از دولت فعلی و شخص احمدی نژاد وارد میدان نشد. در دست هیچ کس تصویری از رئیس جمهوری نبود. گویی این بار خروششان فقط و خالصانه برای دفاع از هویت نظام جمهوری اسلامی، دفاع از ولایت فقیه بوده است.

* نهم دی بر خلاف ۲۲ بهمن و روز قدس، روز تعطیل نبود. شاهد آن که در ساعات ابتدایی راهپیمایی، بسیاری از ادارات و شرکتها باز بودند و کارمندان با وجود علاقه مندی برای شرکت در راهپیمایی، مجبور به حضور در محل کار بودند.

* شعارهای ۹ دی، شعارهای همیشگی و کلیشه ای نبود. شعارهای جدیدی که از پیوند عشق به ولایت، عاشورا و انقلاب و نفرت از دشمنان حریم ولایت به دست آمده بود.

* ۹ دی ماه نشانه اعتماد مردم به نظام جمهوری اسلامی بود، در حالیکه بسیاری از خواص و نخبگان و مثلا دلسوزان ادعا داشتند که اعتماد مردم به نظام از بین رفته است. نکته ای که نهم دی را متمایز می کند، حضور میلیونی مردم و نمایش اعتماد به نظام در اوج فضاسازی دشمنان خارجی و داخلی بود.

* ۹ دی تنها تجمع میلیونی مردم علیه خواص بی بصیرت بود. یعنی اگر بخواهیم اهداف مردم برای حضور در حماسه نهم دی‌ماه را برشماریم، اعتراض به خواص بی بصیرت، جزء اهداف اصلی مردم خواهد بود.


درادامه مطلب بخوانید....